จิต-ผู้รู้-ความว่าง

   
        จงทำ “ญาณให้เห็นจิต” เหมือนดั่งตาเห็นรูป เมื่อเราสังเกต "กิริยาจิต" ไปเรื่อยๆ จนเข้าใจถึง "เหตุปัจจัย" ของ "อารมณ์ความนึกคิด" ต่างๆได้แล้ว


        "จิต" ก็จะค่อยๆ "รู้เท่าทัน" การเกิดของ "อารมณ์ต่างๆ" อารมณ์ความนึกคิดต่างๆ ก็จะค่อยๆดับไปเรื่อยๆ จน "จิตว่างจากอารมณ์" แล้ว

        "จิต" ก็จะเป็น "อิสระ" อยู่ต่างหากจาก "เวทนาของรูปกาย" ให้รักษาจิต อยู่ที่ฐานกำหนดเดิมนั่นเอง การเห็นนี้เป็นการเห็นด้วย "ปัญญาจักษุ" คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ต่อเมื่อ "หยุดคิด" จึงรู้ แต่ต้อง "อาศัยคิด"

--------------------------------------------------------

        เมื่อ "จิต" กับ "ผู้รู้" เป็น "สิ่งสิ่งเดียวกัน" และ เป็น"ความว่าง"

        ก็ย่อมไม่มีอะไรที่จะให้อะไร หรือ ให้ใครรู้ถึง ไม่มีความเป็นอะไร จะไปรู้สภาวะของอะไร ไม่มีสภาวะของใครจะไปรู้ความมีความเป็นของอะไร

        เมื่อเจริญจิตจนเข้าถึงสภาวะเดิมแท้ของมันได้ดังนี้แล้ว

        "จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง" จิตก็จะ “อยู่เหนือสภาวะสมมติบัญญัติทั้งปวง” “ เหนือความมีความเป็นทั้งปวง”

        “มันอยู่เหนือคำพูด” และ “พ้นไปจากการกล่าวอ้างใดๆทั้งสิ้น”

        “เป็นธรรมชาติอันบริสุทธิ์ และ สว่าง” “รวมกันเข้ากับความว่างอันบริสุทธิ์” และ “สว่างของจักรวาลเดิม” เข้าเป็นหนึ่งเรียกว่า "นิพพาน"

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล