วิธีฝึก "จุดรู้"

          ให้ "กลั้นลมหายใจ" มันจะ "จุก" อยู่ประมาณ "กลางทรวงอก" ให้ "จดจ่อ" ความรู้สึกไว้ที่ "จุดรู้" เอา "จุดรู้" เป็นที่ตั้งของใจ

          ประคองความรู้สึกไว้ที่ "จุดรู้" ให้มันอยู่ ให้มันติดตรง "จุดรู้" นั้นให้ได้ ทำ "ใจ" ให้สงบให้รู้อยู่ใน "จุดรู้" อยู่อย่างเดียว ประคองเข้าสู่ "จุดรู้" รักษา "ความรู้สึก" ไว้ใน "จุดเดียว" ถือเอา "ความรู้สึกนั้น" ให้ "ไปรวม" อยู่ในที่ "จุดเดียว"

          เมื่อได้ "ที่ตั้ง" แล้ว ให้ "จำตรง" นั้น ประคองความรู้สึกไว้ที่ตรงนั้น ให้มันอยู่ ให้มัน "ติดตรงจุดนั้น" ให้ได้

          เมื่อตั้งจนชำนิชำนาญ จิตมันจะติดตรงนั้น

          เมื่อใจมันติดตรงจุดนั้นได้ มันก็วางข้างนอก มันไม่ไปต่อข้างนอก มันจะ "ต่อจุดนั้นอย่างเดียว" เมื่อมันแน่วอยู่ในจุดเดียวแล้ว "รักษาจิต" ให้อยู่ใน "จุดนั้น" มากขึ้นเท่าใด ใจก็จะ "มั่นคง" มากขึ้นเท่านั้นเป็น "เอกัคตาจิต"

          "ผู้รู้" อยู่นั้นแหละเป็น "ใจ" ไม่ต้องไป "ละเวทนา" มันหรอก เข้าไปสู่จุด "ดวงรู้" ประคองใจให้มัน "รู้" อยู่เพียง "จุดเดียว" เท่านั้น "ใจ" คือ "รู้" เท่านั้น.

-----------------------------

          ครั้งแรกให้ "รวมลง" เสียก่อน รวมไว้ใน "จุดเดียว" ทั้ง "เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ" รวมไว้ใน "จุดเดียว"

          "ใจ" น้อมเข้ามาหา "ใจ"

          "กำหนดลมหาย" ใจเข้าออก "รักษาใจ" ไว้ที่ "ลมหายใจ" เข้าออก จนใจมันสงบลงไป เข้า "รวมจุด" เป็น "จุดรู้" หรือ "ดวงรู้"

          จึง "วางลม" "ลมดับไป" จึงมารู้จัก "ตัวเอง" มารู้จัก "ใจ"

          "เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ" เป็นเครื่อง"ประกอบ" ไว้ที่ "ใจ" แต่ ไม่ใช่ใจ ไม่ใช่ตัวเอง เป็นเครื่องห่อหุ้ม "ดวงรู้" นั้นเท่านั้น

          อยู่ใน "จุดดวงรู้" อย่างเดียวก็ได้ เมื่อมันเป็น "ตัวเองเฉพาะ" แล้ว ท่านให้เอา "ดวงรู้" เป็นตัว "กำหนดรู้" (วิปัสสนาปัญญา)

หลวงพ่อชา สุภัทโท