ตอนที่ 2 ความสุขที่แท้จริง
ถ้ารู้สึกเบื่อ นั่นแปลว่าไม่รู้สึกตัวแล้ว อยู่ภายใต้อารมณ์ความรู้สึกความคิดแล้ว เป็นทาสแล้ว ไม่เป็นอิสระแล้ว
เมื่อเข้าไปจับยึดอารมณ์ความรู้สึกมาเป็นของเรา ความเป็นเราก็เกิดขึ้น ความดิ้นรนแสวงหาทางจิตใจก็จะเกิดขึ้น เหล่านี้เป็นตัวแสดงว่าความเป็นตัวตนนี้เกิดขึ้นแล้ว แล้วแน่นอนสิ่งที่ตามมาคือ ความทุกข์
เราเห็นมั้ยว่าเดินเฉยๆ เนี่ยไม่ต้องทำอะไรเลย เดินเฉยๆ ในห้องแอร์พื้นลามิเนตอย่างดี มันยังทุกข์เลย คิดดู ทำไมชีวิตมันทุกข์ง่ายขนาดนี้ แต่เราไม่เห็นนะ #เพราะเราวิ่งหนีความทุกข์ตลอดเวลา เบื่อแล้วก็เลิกไปทำอย่างอื่นดีกว่า ไม่มีความอดทนอะไรเลย เบื่อก็เห็นความเบื่อ ความเบื่อเกิดขึ้นแล้ว ความดิ้นรนแสวงหาในใจเกิดขึ้นแล้ว ไม่ใช่เรา มันเป็นแค่สภาพสภาวะอันนึงที่เกิดขึ้นในใจเฉยๆ
หัดรู้ทันความเป็นเราที่เกิดขึ้น เมื่อเกิดขึ้นแล้วรู้ทัน ความเป็นตัวเป็นตนในชีวิตนี้เกิดขึ้นอีกแล้วเกิดบ่อยเหลือเกินในวันๆ นึง รู้ทัน ถ้ารู้ทันตรงนี้ได้การปฏิบัติธรรมจะไปได้เร็วมาก
คนที่ยังสังเกตไม่ค่อยเป็น ให้ลองหยุดยืนที่หัวท้ายจงกรม หยุด…หยุดแล้วแค่รู้สึก แค่รู้สึกน้ำหนักที่เท้าก็ได้ แค่เห็นร่างกายมันยืนอยู่ก็ได้ ขณะนั้นๆ จะเห็นว่ามันเป็นเพียงแค่ความรู้สึก เหลือเพียงแค่ความรู้สึก ไม่มีเราไม่มีใคร จิตใจนี้เป็นปกติอยู่ ไม่มีความดิ้นรนบีบคั้นอะไรทั้งนั้น แต่แล้วไม่นานอารมณ์ความรู้สึกก็เกิดขึ้น เราจะเข้าไปจับไปยึดมัน ความเป็นเราก็เกิดขึ้น ก็รู้ทันเกิดขึ้นอีกแล้ว มันเกินกว่าแค่รู้สึกแล้ว
ถ้าจิตใจมีสมาธิดี มันเกิดขึ้นปุ๊บ มันก็รู้ทันปั๊บ ก็ดับไปเลย หมดไป หรือไม่ก็จางคลายไป ไม่ได้เอามาเป็นของเรา การเห็นแบบนี้นี่แหละที่เรียกว่า “ความสุขในการปฏิบัติธรรม เกิดจากการเห็นสภาพสภาวะใดๆ ในกายในใจนี้ตามเป็นจริง”
พวกเราหลายคนอาจจะไม่เข้าใจว่ามันสุขยังไง มันเป็นเรื่องธรรมดานะเหมือนเราชิมน้ำตาลแค่เกล็ดเดียวเราก็ไม่รู้หรอกว่ามันหวาน ต้องชิมไปเรื่อยๆ เราก็ต้องขยันไม่ขี้เกียจ ปฏิบัติให้ต่อเนื่อง เราจะได้รู้จัก “ความสุขที่แท้จริง คือ ความพ้นจากทุกข์ทั้งปวง คือ ความอิสระไม่ติดกับสิ่งใดหรืออะไรๆ เลย” ชีวิตเป็นแค่การเลื่อนไหล flow อยู่ในธรรมชาติจนกว่าจะหมดลมหายใจไป
ที่มา
Camouflage