วางใจ..อย่างไร

๙.เรื่องง่ายๆ อย่าทำให้มันยาก

ปุจฉา:    การเจริญสตินั้น ต้องวางใจอย่างไรเจ้าคะ

หลวงพ่อวิสัชนา:    การเจริญสติต้องวางใจให้ถูก

การวางใจถูกคือ
๑. ปฏิบัติด้วยความผ่อนคลาย สบาย ๆ  ไม่เอาจิตไปเกาะติดกับกายเกินไป
๒. ไม่ไหลเข้าไปความคิดนานเกินไป การเห็นรูปเคลื่อนตัวสบาย ๆ จะเห็นเป็นแต่เพียงอาการ ไม่มีเราอยู่ในนั้น  ให้ฝึกให้คุ้นเคยกับสภาพการรู้แบบนี้ ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเวลาหลับ ไม่ว่าจะทำกิจกรรมใด ๆ ให้รู้สึกตัว

กายเคลื่อนไหว ให้ใจรู้ด้วย  ตามย้ำ ตามซ้ำให้เกิดความคุ้นชินอันนี้ก่อน เผลอไปไม่เป็นไร กลับมารู้สึกตัวใหม่ ให้รู้น้อย ๆ ทีละขณะๆ  รู้ทิ้ง  รู้ทิ้ง  รู้เบาๆ ผ่อนคลาย  เวลาความคิดเกิดขึ้นให้รู้ปล่อย รู้ปล่อย  สภาวะใดเกิดขึ้น อย่าไปเค้นว่ามันคืออะไร ไม่ต้องเอาเหตุเอาผลอะไร

 นั่งก็เพียงเพื่อจะนั่ง ไม่ต้องคิดว่าเมื่อไหร่จะสงบ เมื่อไรจะหยุดฟุ้งซ่าน เมื่อไรจะหายง่วง ในการฝึกให้ รู้สึก ลงไป ไม่ใช่แค่ รู้ว่า  รู้ว่ากับรู้สึก คนละเรื่องกัน

 ล้างชามให้รู้ว่าล้างชาม กระพริบตาให้รู้ว่ากระพริบตา อันนี้ไม่ใช่ ต้องรู้สึกลงไปด้วย ขณะกระทบสัมผัส  เวลานั่งสะโพกกระทบพื้นรู้สึกไหม

 ถ้าวางใจถูก ไม่นานจิตจะรู้จักกับสภาพเปล่าๆ ล้วนๆ อยู่ตรงหน้า เรื่องง่ายๆอย่าทำให้มันยาก มันยากเพราะเราพยายามเกินไปหรือไม่พยายามเลย

การเจริญสติคือ การซ้อมสร้างความตื่นรู้   ถ้าความตื่นรู้
มันยังไม่พอ มันจะยังไม่แสดงตน  อย่าอยาก  ยิ่งอยากรู้ ยิ่งไม่รู้

ถ้าวางใจถูก  กายกับใจจะสัมพันธ์กันไม่นานจะเกิดความตื่นโพลงขึ้น จะมีอาการโปร่งเบา เป็นอิสระ จิตจะคลี่คลาย ดวงตาเห็นธรรมจะเปิดออก

หลวงพ่อมหาดิเรก พุทธยานันโท
เรียบเรียงโดยจิราภรณ์ เมธาบดี