ตัวรู้ และ ตัวสงบ

        " แต่ก่อนหลวงพ่อเวลาหายใจ ก็ไปอยู่กับการหายใจและการบริกรรม ขวนขวายเรื่องความสงบ บังคับให้มันสงบ อย่างนั้นก็มีประโยชน์ คือได้ความสงบ รู้เรื่องความสงบ "

        " เมื่อปฏิบัติถึงภาวะนี้ จึงเข้าใจได้ว่า ภาวะความตื่น ความรู้สึกตัว เป็นคนละเรื่องกับความสงบ ความรู้สึกตัวทำให้รู้ ไม่ใช่ไปอยู่กับความสงบ เช่น ขณะเรากระพริบตาก็รู้ได้ กลืนน้ำลายก็รู้ได้ กระดิกนิ้วมือก็รู้ได้ หายใจก็รู้ได้จับตรงไหนก็รู้ได้ "

        " การสร้างตัวรู้นี้เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ทำให้เกิดขึ้นได้ในอิริยาบถต่าง ๆ ที่เคลื่อนไหว เพียงเราเพียรที่จะรู้ในกายเรา เปรียบเหมือนมีวัสดุอุปกรณ์ที่เอามาสร้างตัวรู้มากมาย " ถ้าทำถูกก็เกิดการขยันโบราณท่านว่าง่ายเหมือนกับกลิ้งครกลงภูเขา ถ้าทำผิดก็เหมือนกับเข็นครกขึ้นภูเขา "

หลวงพ่อคำเขียน