มันทำของมันเอง

ตอนที่ 1 ความสงบท่ามกลางความเคลื่อนไหว

เวลาเดิน เราก็เห็นร่างกายมันเดิน หยุดก็เหมือนกันก็เห็นร่างกายนี้มันหยุดอยู่ ระหว่างเราเดินไปเดินมา หยุดอยู่ จิตใจนี้ก็เปลี่ยนแปลง เดี๋ยวก็เพ่ง เดี๋ยวก็สบาย เดี๋ยวก็อึดอัด เดี๋ยวก็ผ่อนคลาย ก็รู้มันเป็นอย่างนั้น ไม่ต้องหาสาเหตุทำไมเป็นแบบนี้ทำไมเป็นแบบนั้น #ไม่ต้องพยายามจะแก้ไขให้มันเป็นแบบที่ตัวเองต้องการ ถ้าทำแบบนั้นเราไม่ได้ความจริง เพราะมีแต่เรากำลังอยากได้บางสิ่งบางอย่าง จิตใจมันเกร็งขึ้นมาเอง ก็รู้มันเป็นแบบนั้นเอง #มันทำของมันเอง

เวลาหยุดยืน #ลองหายใจออกยาวๆ ความรู้เนื้อรู้ตัวมันจะเกิดขึ้น ความผ่อนคลายมันจะเกิดขึ้น

อย่าพยายามจะให้มันเป็นยังไงตามที่เราอยากให้เป็น #อันนั้นเป็นกับดัก ไม่ใช่วิถีทางแห่งการรู้ตามความเป็นจริง #ยิ่งอยากจะให้เป็นยังไงเท่าไหร่ จะยิ่งอึดอัดมากเท่านั้น

เราเห็นร่างกายมันเดิน เห็นไอ้โครงนี้มันเดิน มันหยุดอยู่ ระหว่างที่เราเห็นร่างกายนี้กำลังเดิน กำลังเคลื่อน กำลังหมุน กำลังหยุด บางทีเราก็ไปเห็นอิริยาบถย่อยๆ ของร่างกายด้วย เช่น เท้าที่เคลื่อนไป ตาที่กระพริบอยู่ จิตใจที่เปลี่ยนแปลง ก็เห็นสลับกันไปมาแบบนั้น ถ้ายังไม่เกินกาย ไม่เกินใจนี้ออกไป ถือว่าใช้ได้

#แค่เห็น #ไม่มีการทำอะไร #แค่รู้_แค่เห็นอย่างที่มันเป็น

ถ้าเราเห็นร่างกายนี้มันเดินอยู่ เห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตใจอยู่เนืองๆ เห็นอิริยาบถย่อยที่กำลังเกิดขึ้น สลับกันไปมา เราจะรู้จัก #ความสงบท่ามกลางความเคลื่อนไหว  ไหลออกไปแว๊บรู้ รู้แล้วก็กลับมารู้สึกร่างกาย มันอยู่ท่าไหนก็รู้ อิริยาบถย่อยที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดระหว่างเราเดินคือ กระพริบตา กระพริบตาตั้งแต่เด็กเราไม่เคยรู้ เราไม่เคยเห็นว่า ตามันกระพริบเอง สั่งให้มันไม่กระพริบก็ไม่ได้ ถ้าร่างกายรอให้เราสั่งมันทำงานอย่างนี้อย่างนู้นอย่างนั้น มนุษย์สูญพันธุ์ไปแล้ว เพราะจริงๆ แล้วเราโง่กว่ามันเยอะ

ความสงบท่ามกลางความเคลื่อนไหวนี้เป็นสภาพที่ตื่นรู้อยู่ จิตใจไม่ซึมเศร้า เป็นจิตใจที่พร้อมจะรู้ตื่นเบิกบาน พร้อมจะรู้เห็นร่างกายและจิตใจนี้ตามความเป็นจริง

Camouflage
ที่มา :
https://camouflagetalk.com/2019/05/18/talk102/