อาการดู อาการรู้

แยกให้ออกระหว่าง อาการดู กับ อาการรู้
ถ้ารู้เป็นเมื่อไรนั่นแหละ...
คือ การปฏิบัติที่เรียกว่าสามารถพ้นจากทุกข์ได้

อาการดู... มันเป็นอาการของจิต
มันเหมือนไฟฉายนะ
ฉายไปตรงไหนมันก็ส่องแค่ตรงนั้น
มันก็เห็นแค่ตรงนั้น มันก็รู้แค่ตรงนั้น

แต่อาการของสติ... ที่เป็นสภาวะรู้
มันเหมือนแสงเทียน มันเหมือนแสงไฟ
มันจะสว่างออกรอบตัว
ทุกสิ่งที่อยู่ในข่ายของมัน จะถูกรู้ทั้งหมด

....สภาวะของความรู้สึกตัวทั่วพร้อมจึงเกิดขึ้น

จิตมันรู้ได้ทีละอารมณ์ใช่ไหม?
นั่นมันคือสภาวะของจิต เกิดดับ รู้ได้ทีละอารมณ์

แต่สภาวะของสติ มันเหมือนเรด้า
ทุกอย่างที่อยู่ในข่ายของสติจะถูกรู้ทั้งหมด เกิดพร้อมกัน ก็รู้พร้อมกัน

สติที่พูดถึงนี่คือ สติตัวจริงนะ
ภาษาพระท่านเรียกว่า ญาณทัศนะ
ยถาภูตญาณทัสสนะ
การรู้เห็นตามความเป็นจริง

วิมุตติญาณทัสสนะ
การรู้เห็นความหลุดพ้น

ญาณทัสสนะวิสุทธิ สภาวะนิโรธ ที่เป็นความบริสุทธิ์ล้วนๆ
มันก็คือสภาวะรู้อันนี้เท่านั้นเอง

แล้วแต่ภาษาจะพาไป คำว่าญาณทัศนะก็คือตัวนี้

ทุกคนมีส่วนหนึ่งของสภาวะรู้นี้อยู่
การปฏิบัติก็คือ เพื่อปลุกสภาวะรู้นี้ขึ้นมา

เพราะฉะนั้นลักษณะของการปฏิบัติ
มันจะเป็นแค่การตื่นรู้เท่านั้นเอง

พอตื่นรู้แล้ว ยืน เดิน นั่ง นอน
ก็รู้ตื่นไปเรื่อย ๆ รู้ ตื่น เบิกบานไป

โดยพระมหาวรพรต กิตติวโร (ป.ธ.๖)
พระวิปัสสนาจารย์

เผยแผ่จัดทำโดย ทีมงานมูลนิธิเดินจิต