สมาธิทั่วไป กับ สติปัฏฐาน

หลักสำคัญของสติปัฏฐาน ก็คือ

รับรู้สภาวธรรมที่ปรากฏ 

นั่นคือ สิ่งที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง

การฝึกสติปัฏฐาน มันคือ การปลุกการรับรู้ให้ตื่นขึ้น

มันจะต่างจากสมาธิแบบปกติ

การฝึกสมาธิปกติ เค้าจะใช้การเพ่ง หรือ โฟกัสจดจ่อ

บางคนจะถามว่า ต้องเพ่งอะไร ต้องโฟกัสตรงไหน 

มันต้องมีจุดที่โฟกัส

อันนั้นมันเป็นการฝึกแบบสมาธิทั่วไป

แต่สติปัฏฐาน การฝึกคือ ปลุกการรับรู้ให้ตื่นขึ้น

รู้เนื้อรู้ตัวขึ้นมาอยู่เสมอ 

ลมหายใจ ก็ รู้สึกได้

กายที่นั่ง ก็ รู้สึกได้

ยืน ก็ รู้สึกได้

ปลุกการรับรู้ให้ตื่นขึ้นมา จนมันรู้สึกได้ทั้งตัวเลย

เรียกว่า สติเต็มฐานเลย 

ฐานกาย ก็รู้กายได้ทั้งกาย

พอรู้สึกได้ทั้งตัว มันจะเริ่มเห็นความคิด 

ความปรุงแต่งของจิต

เวลาจิตมันแว๊บออกไป มันก็รู้สึกได้

เวลาจิตมันนิ่ง ตั้งมั่น มันก็รู้สึกได้

มันจะเริ่มเห็นการทำงานของกายของใจขึ้นมาได้เอง โดยธรรมชาติเลย

โดยที่ไม่จำเป็นต้องไปโฟกัสจดจ่อ ที่จุดใดจุดหนึ่ง

เพียงแค่ปลุกการรับรู้ หรือ การตื่นรู้นั่นเอง ให้เกิดขึ้น

ซึ่งเมื่อเกิดการตื่นรู้ 

มันจะเกิดการรู้เห็นตามความเป็นจริงขึ้นมา

Keyword คือ การรับรู้ ปลุกการรับรู้ขึ้นมา

ไม่ใช่การเพ่ง หรือ การโฟกัส

แต่เป็นการปลุกการรับรู้ขึ้นมา จนรู้สึกได้ทั่วกายได้

พระมหาวรพรต กิตติวโร