แยกเวทนากับจิต

ถ้าคนปฏิบัติธรรมเป็น เจริญกรรมฐานเป็น เคยฝึกรู้กายรู้ใจ  

รู้ปวด รู้ใจ เห็นปวดอย่างหนึ่ง  เห็นใจอย่างหนึ่ง  

กายอย่างหนึ่ง ปวดอย่างหนึ่ง  

ฝึกไปจนกระทั่งปวดก็ปวด แต่ใจเราเฉยได้  

มันมีสิทธิฝึกอย่างนี้ได้  

ฝึกไป  ปวดก็ปวดแต่ใจมันเฉยๆ  

มันแยกสภาวะ แยกกายกับใจ แยกเวทนากับจิต  

#คนที่ฝึกได้อย่างนี้เวลาไปป่วยจริง  

#เขาจะรักษาจิตตัวเองไม่ทุกข์ได้  

กายปวดแต่ใจไม่ทุกข์  ไม่กระวนกระวาย  

นี่ผลดีของคนปฏิบัติธรรม

แล้วถึงเวลาจะตายนี่โยม  

คนที่ปฏิบัติธรรมกับคนไม่ปฏิบัติธรรม

ตอนจะตายนี่ใครจะเสี่ยง  ไปไหนดี?  

คนไม่ปฏิบัติธรรมเวลาใกล้จะตาย

จะเศร้าหมอง จะห่วง  

จะวิตกกังวลไหนจะปวดเจ็บ  

พอรู้ว่าจะตาย  เกิดห่วง  จิตจะเศร้าหมองหมดเลย  

ห่วงทรัพย์  ห่วงลูกห่วงหลาน  

กลัวตาย  กลัวจากไป  จิตจะเศร้าหมอง  

#แล้วตายด้วยจิตที่เศร้าหมองนี่โยมว่ามันจะไปไหน  

#จะไปสวรรค์หรือจะไปอบายภูมิ?  

“ จิตเต  สังกิลิฏเฐ  ทุคติ  ปาฏิกังขา ”  

เมื่อจิตเศร้าหมอง  ทุคติย่อมเป็นที่หวัง  

ไปแน่อบายภูมิ  

นี่โทษของการไม่ปฏิบัติธรรม  

แล้วชีวิตเราจะต้องตายไหม  

ทุกคนรู้อยู่ว่าจะต้องตาย  

ฉากแห่งความตายต้องมาถึงเรา  

ถ้าเราไม่ฝึกไว้ ตอนนั้นใครจะมาช่วยเราได้  

ถึงเวลาตอนนั้นมันไม่มีใครช่วยเราได้จริงๆ  

#ตนแลต้องเป็นที่พึ่งของตน  

#คือหมอก็ช่วยได้ทางร่างกาย  

#แต่จิตที่จะไม่ทุกข์นี้มันไม่มีใครช่วยเราได้  

ต้องตนแลช่วยตนเอง  

แล้วเรามีตนเป็นที่พึ่งของตนหรือยัง?  

เราฝึกตนมีธรรมหรือยัง?  

พระพุทธเจ้าจึงเตือนก่อนปรินิพพาน  

 “ ภิกษุทั้งหลาย  #เธอจงมีตนเป็นเกราะเป็นที่พึ่ง  

#อย่าหวังอย่างอื่นเป็นที่พึ่ง  

#จงมีธรรมเป็นเกราะเป็นที่พึ่ง ” 

เพราะฉะนั้นก็คือต้องมีสติปัฏฐาน  

เจริญสติปัฏฐานเป็นต้น นี่เรียกว่าปฏิบัติธรรมแล้ว  

การปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องที่ดี เตรียมตัว  

ถ้าคนเจริญกรรมฐานเป็น  

#หัดฝึกตายเสียก่อนตายบ้างก็ได้  เคยไหม  

ถ้าเราไม่ฝึกไว้  ไม่เตรียมไว้ 

เวลาเราเจอแล้วเราจะทำอะไรไม่เป็น  

ทั้งตัวเรา ทั้งคนอื่นที่เราเกี่ยวข้อง

จะต้องพลัดพรากจากกันไหมโยม?  

มีสิ่งใดแล้วที่มีแล้วไม่จาก  ไม่พลัดพราก  มีไหม?  

มีอะไรบ้างที่ไม่เปลี่ยนแปลง?  

ไม่ว่าจะเป็นตัวบุคคล  

ไม่ว่าจะเป็นสมบัติทรัพย์สินเงินทอง 

 แม้แต่ชีวิตของตัวเองต้องพลัดพรากหมดเลย  

ที่เราพูดตรงนี้ไม่ใช่พูดให้โยมเศร้า  ไม่ใช่อย่างนั้น  

#พระพุทธเจ้าสอนให้ระลึกถึงความตายอยู่เสมอ  

#ถ้าเราพิจารณาแล้วให้จิตสัมผัสให้มากจนมันยอมรับ  

โยมจะไม่กลัว  ไม่กลัวความตาย  

แล้วให้ฝึกซ้อมไว้เสมอ  

หลวงพ่อสุรศักดิ์  เขมรังสี