สติแบบทำขึ้น กับ สติแบบธรรมชาติ

 

การใช้ชีวิตกับการภาวนาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ไม่แตกต่างกัน แต่พวกเราพยายามจะแยก

เวลาเราสร้างจังหวะ เดินจงกรม ก็เป็นคนภาวนา

แต่เวลาเลิกสร้างจังหวะ เลิกเดินจงกรม

ฉันเป็นคนปกติ หรือไม่ก็ผิดปกติไปเลย

เพราะเราไม่ได้ทำให้สติแบบธรรมชาติเกิดบ่อยๆ

มีหลักการในการทำให้สติเกิดได้บ่อยๆ มีอยู่ 2 ประเด็น

ประเด็นแรก คือ สติแบบธรรมชาติ

ประเด็นที่ 2 คือ สติแบบทำขึ้น

ที่เราสร้าง 14 จังหวะ เดินจงกรม เรียกว่า สติแบบทำขึ้น

ทำขึ้นให้เกิดการรู้สึกตัวได้บ่อยๆ

เช่น พลิกมือขึ้นก็ให้เรารู้

เพื่อให้เกิดการรู้ การซ้อมรู้

การฝึกรู้ การพัฒนารู้ เพื่อให้เขาเกิดสติ

เพราะทุกครั้งที่เราพลิก เราก็จะรู้จัก

อ้อนี่ ร่างกายกำลังพลิกอยู่นะ

สติแบบทำขึ้น หมายความว่า

สิ่งนั้นจะต้องตั้งใจก่อน แล้วค่อยทำขึ้นมา

ตั้งใจก่อนแล้วค่อยรู้ตาม

ทีนี้ขบวนการในการที่ไม่ได้ทำขึ้น

คือให้มันเกิดก่อนแล้วค่อยรู้

จะเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง เช่น

นั่งก่อนแล้วค่อยรู้ว่านั่ง ร้อนก่อน แล้วรู้ว่าร้อน

เมื่อยก่อนรู้ว่าเมื่อย อันนี้เรียกว่า

รู้สึกตัวแบบธรรมชาติ

ถ้าฝึกรู้สึกตัวแต่ทำขึ้นเรื่อยๆ

มันจะไปสู่ การเพ่ง การจ้อง

การบังคับ กด เกร็ง เพ็ง จ้อง

สู่การทำไม่เลิก ไม่เป็นอัตโนมัติ

ไม่สามารถที่จะรู้สึกตัวแบบธรรมชาติได้

แต่คนไหนเอาแต่รู้สึกตัวแบบธรรมชาติ

โดยไม่ฝึกแบบทำขึ้น

จะคุ้นชินกับการหลงได้ง่าย

ถูกความเคยชินแบบเดิมๆ ครอบงำหมด

ฉะนั้น 2 ภาวะนี้ เราต้องหาให้ดีว่า

เราจะใช้ 2 ภาวะนี้ให้เกิดความพอดีได้ยังไง

เพื่อกระตุ้นความรู้สึกตัวแบบธรรมชาติให้เกิดขึ้น

เพื่อเป้าหมายตัวเดียวว่า

กระตุ้นภาวะของการระลึกรู้ให้เยอะขึ้น

พระอาจารย์กระสินธุ์ อนุภัทโท