เห็นอะไรเป็นของว่าง
ก็คือเห็นอะไรไม่เป็น
"ตัวเรา" หรือไม่เป็น "ของเรา"
คำว่า “ว่าง” ภาษาคนโง่ คือ ไม่มีอะไรเลย
แต่คำว่า “ว่าง” ภาษาของพระพุทธเจ้านั้น
มีทุกสิ่ง แต่ไม่ได้ยึดถือ
ว่าเรา หรือว่าของเรา
ที่มันไม่ยึดถือว่าเรา ว่าของเรา
นั่นคือว่างจากตัวเรา ว่างจากของเรา
เมื่อพูดว่า ว่าง อย่างนี้
เรียกว่า ว่าง ทางภาษาธรรม.
พุทธทาสภิกขุ