ดูความคิด ทำลายการปรุงแต่ง

 

"...บางคนรู้สึกเหมือนจิตมันคุยกัน

จิตมันพูดกันในจิต

พูดอย่างนี้ ตอบอย่างนั้น

เมื่อรู้ไม่ทันก็กลับหลงว่า

เป็นนิมิต เครื่องหมาย

สัตว์ บุคคล ตัวตนเราเขาไป

ที่จริงก็คือจิตที่คิดนั่นแหละ

คิดอย่างนี้ไปอย่างนั้น

เป็นภาษาเป็นคำพูด

ถ้ารู้ได้ตรงจิตเวลามีคำพูด

ภาษาก็จะอันตรธาน

เรียกว่าสามารถตัดความปรุงแต่ง

ทำให้ความปรุงแต่งต่าง ๆ หยุดลงได้

ไม่ผลิตเป็นภาษา

หรือคำพูดอะไรขึ้นมา

แต่มันก็เป็นไปชั่วระยะหนึ่ง

เดี๋ยวมันก็ผลิตอีก

ปรุงแต่งวิพากษ์วิจารณ์

ภาษาก็เกิดขึ้นมาอีก

เรียกว่าคิดนึกเป็นเรื่องเป็นราว

ฉะนั้น ผู้ปฏิบัติเมื่อปฏิบัติ

ไปอย่างแยบคาย

ก็จะเห็นต้นกำเนิดของความคิด

พอจิตมันตรึกนึกก็รู้ทัน

พอนึกก็รู้ทัน ๆ มันก็นึกไปไม่ได้

พอรู้ทันมันก็ไม่นึกขยายออกไป

มันจะสลายตัว จะทำลายความปรุงแต่ง

หยุดความปรุงแต่ง 

พอปรุงนึกรู้ทัน มันก็ไม่ไปไหน

ถ้ารู้ตรงบ่อย ๆ ปล่อยวางถูกต้อง

จิตก็จะเกิดสมาธิขึ้นโดยธรรมชาติ

ถ้ารู้ที่จิตบ่อย ๆ 

รู้ตรงที่ความปรุงแต่งบ่อย ๆ

จะเกิดสมาธิขึ้นมา

โดยไม่ต้องจงใจเพ่งสร้างสมาธิ

สมาธิจะเกิดมากขึ้นมาเอง

จะรู้สึกว่าจิตใจสงบ

ดื่มด่ำลงไปอีกระดับหนึ่ง

คือสงบว่างลงไป

แต่มันเป็นความสงบว่างแบบมีสภาวะ

ว่างในทีนี้หมายถึงว่างจากสมมติ

ว่างจากความสำคัญมั่นหมาย

จากความปรุงแต่ง

แต่มันเป็นสภาวะ

เป็นธาตุรู้เป็นสภาพรู้อยู่

เป็นระยะขณะหนึ่งแล้วก็ปรุงได้อีก

มีภาษามีความหมายก็รู้สึก

ขอฝากไว้สำหรับท่านที่ปฏิบัติถึงจุดนี้

ก็ลองสังเกตสิ่งเหล่านี้ดู..."

หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี