จิตตั้งมั่น คือจิตที่เป็นกลางๆ
กลางๆ แล้วก็มันจะมีความแน่วแน่อยู่ในจิต
ขณะเดียวกันอะไรเกิดขึ้นมันรู้รอบเลยนะ
อะไรเกิดขึ้นมันรู้หมดเลย
แต่มันไม่ถลำไปกับอารมณ์ทั้งหลาย
เขาจึงเรียกมันว่าตั้งมั่น
มันจึงเห็นสิ่งทั้งหลายเกิดแล้วก็ดับ
แต่มันไม่ได้เป็นตลอดเวลานะ
เป็นบางช่วงบางตอน
อินทรีย์มันสม่ำเสมอมันก็ตั้งมั่นขึ้นมา
พอเราไปทำโน่นทำนี่ มันก็หายไป
เดี๋ยวก็ต้องมาลำดับใหม่อีก
แต่มันก็อาจจะกลับมาตั้งมั่นได้เร็วขึ้น
ส่วนใหญ่เวลาใกล้จะบรรลุมรรคผลน่ะ
มันจะตั้งมั่นนานหน่อย
แล้วเห็นสภาวธรรมชัดเจนแจ่มแจ้ง
หรือพวกที่มีธรรมะละเอียดเข้าไป ๆ
แล้วมันก็อยู่กับความตั้งมั่นนี้มากขึ้นๆ ..."
พระอาจารย์ครรชิต สุทฺธิจิตฺโต
วัดป่าภูไม้ฮาว จ.มุกดาหาร