ฝึกดูเฉยๆ

 

จริงๆ แล้วอารมณ์ทั้งหลายที่มันเกิดขึ้นน่ะ

มันต้องเกิดดับ มาแล้วต้องไปทันที

นี่ เรียกว่า ความจริงมันเป็นอย่างนี้

แต่อำนาจอุปาทานหรือความหลงเนี่ย

ยึดอารมณ์ทั้งหลายว่าเป็นเรา เป็นของเราน่ะไม่รู้ว่ามันเป็นแค่แขก เป็นอาคันตุกะ

เป็นเจตสิก มาอาศัยจิตเกิด อาศัยจิตดับ

เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต

เราก็เลยไม่ปล่อย... ไม่วาง...

อันนี้เราต้องฝึก ฝึกดูเฉยๆ ดูเฉยๆ

เหตุผลนึงที่เราจะต้องเจริญสติมากๆ

สำรวมจิตใจมากๆ เพื่อที่จะให้รู้เท่าทันจิตของเรา

เพื่อให้เห็นว่าอารมณ์ทั้งหลายเนี่ย

อยู่ดีๆ มันก็จรเข้ามา มาอาศัยจิตเราเกิด

ถ้าเราเห็นตอนมันเข้ามา ก็จะรู้ทันทีเลยว่า

"มันไม่ใช่จิต" ไม่ใช่เรา เพราะเราเป็น "ผู้ดู"

แต่ถ้าเรายังดูไม่ได้ อันนี้เป็นหน้าที่ของเรา

ที่จะต้องเจริญสติมากๆ เพียรพยายามอดทนต่อไปอีก

พระอาจารย์ครรชิต สุทฺธิจิตฺโต