การวางขันธ์

 

ถาม: การวางขันธ์นี่วางยังไงคะพระอาจารย์

พระอาจารย์: ก็ปล่อยมันไง มันจะแก่จะเจ็บจะตาย ก็ปล่อยมันแก่เจ็บตายไป มันจะเจ็บก็ปล่อยมันเจ็บไป มันจะไม่เจ็บก็ปล่อยมันไม่เจ็บไป อย่าไปยุ่งกับมัน

ถาม: ไม่ต้องยุ่งกับมัน ก็คือเราอยู่ของเราในชีวิตประจำวัน

พระอาจารย์: ให้สักแต่ว่ารู้ อย่าไปอยากให้มันเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ คือความอยากนี่เป็นตัวที่ทำให้เราไม่ได้ปล่อยวาง ถ้าเราไม่มีความอยากก็ถือว่าเราปล่อยวาง

ถาม: ก็คือเห็นมันตามสภาพ ปล่อยมันไปตามสภาพตามความเป็นจริง ณ ตอนนี้

พระอาจารย์: เออ แต่บางทีก็ต้องมีเหตุผลปล่อย ถ้ายังต้องดูแลมันก็ต้องดูแลมันไป บางคนปล่อยแบบไม่ดูแลเลย น้ำไม่อาบ หนวดไม่โกน..แต่กินอยู่ อะไรอย่างนี้ แสดงว่ามันไม่ได้ปล่อยจริง ปล่อยแบบขี้เกียจ คือปล่อยในสิ่งที่เราทำอะไรไม่ได้แล้ว เช่น เวลามันเจ็บนี้ ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องปล่อยมันเจ็บไป แต่ถ้าเรายังมีหน้าที่เลี้ยงดูมันก็ต้องเลี้ยงดูมันไป อาบน้ำ หวีเผ้าหวีผม อะไรไป ไม่ใช่ปล่อยแบบไม่มีการดูแลอะไร ปล่อยไปเหมือนคนเสียสติอย่างนี้ ปล่อยอย่างนั้น ไม่ใช่

วันที่ ๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๔

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี