นั่งสร้างจังหวะมือ
เราไม่ได้ทำเพื่อจะเอาอะไร
แม้แต่ความสงบก็ไม่เอา
ความไม่สงบ ก็ไม่เอา
แต่นั่งทำให้รู้ว่าทำเฉยๆ
ระวังไม่ให้ทำเพลินๆ
และไม่ตั้งใจทำมากเกินไป
ปฏิบัติแบบนี้
เพื่อให้รับรู้ความรู้สึกตัวเฉยๆ
ถ้ามันรู้สึกเพลิน
ก็ให้เฝ้าดู สภาวะจิตที่มันเพลิน
มันเป็นอย่างไร
แต่ไม่ได้หมายความว่า
จะให้ทิ้งตัวรู้สึกตัว
แล้วไปคิดเรื่องความรู้สึกเพลิน
แม้แต่ลุกเดินจงกรม
ก็ให้รู้สึกตัวว่าเดินเฉยๆ
ไม่ช้าหรือเร็วเกินไป
ไม่ต้องปรุงแต่งเรื่องเดิน
และไม่ต้องตั้งใจว่าจะเดินอย่างนั้นอย่างนี้
เดินก็คือเดินเฉยๆ
เมื่อรู้สึกว่าโล่ง โปร่ง เบาสบาย
ก็รู้มันเฉยๆ
ไม่ต้องไปเพลินกับความรู้สึกแบบนั้น
และไม่ต้องคิดปฏิเสธความรู้สึกสบาย
แต่ให้รู้จักธรรมชาติของมันได้
โดยไม่ต้องเข้าไปเสพสุขนั้นๆ
เพราะมันเกิดเพราะเหตุปัจจัย
พอหมดเหตุมันก็หมดไป
ตามธรรมชาติของมัน
พอมันมีเหตุมันก็เกิดอีก
สลับกันอยู่อย่างนี้เรื่อยไป
Direk Saksith
